หัวใจเธอตกตะลึง เธอลืมตาน้ำใสแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเขา แล้วพูดว่า อืม เบา ๆ

“อา?” หัวใจของเย่ชิงซินเต้นรัว จากนั้นเธอก็มองดูใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิด เธอโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเขา แต่เธอยังคงรู้สึกมีความหวังเล็กน้อยในใจ เธอส่ายหัวเพื่อขจัดความคิดยุ่งๆ ในใจ และบอกตัวเองว่าพวกเขาแค่ถามว่าคุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งหรือไม่ และไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่งงานเลย

“คุณหมายถึงว่าจะมีงานแต่งงานที่รีสอร์ทเหรอ?” เหมิงจือถิงพยายามเข้าร่วมการสนทนา

เย่ชิงซินตื่นเต้นมากจนคางของเธอแทบจะชนกระจกรถ เธอหันกลับมามองเขาด้วยความโกรธ “ซีจินเฉิน! ไม่มีดอกกุหลาบ แหวน จดหมายรัก และไม่มีข้อเสนออย่างเป็นทางการ คุณคาดหวังให้ฉันแต่งงานกับคุณเหรอ?” ฉันเห็นคุณต้องการจริงๆ! มากเกินไป!

เสียงยืนยันของเขาดังมาจากเหนือศีรษะ เย่ชิงซินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็แดงก่ำ

แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจอยู่เล็กน้อย เธอยิ้ม และกล่าวว่า “งานแต่งงานกลางแจ้งก็สวยงาม งานแต่งงานแบบโบสถ์ในความหมายดั้งเดิมนั้นจำกัดเกินไป ฉันชอบงานแต่งงานแบบเปิดที่ผสมผสานกับธรรมชาติ ครั้งนี้เนื่องจาก มีเวลาจำกัดเฉพาะรีสอร์ทในโรงแรมของเราเท่านั้นที่ตรงตามเงื่อนไขนี้ ไม่เช่นนั้น ผมจะทำให้ดีกว่านี้”

ซีจินเฉินดูเหมือนกังวลว่าเธอจะคิดมากเกินไป จากนั้นจึงกล่าวเสริม: ฉันชอบมันมาก

**

“ที่รัก ถ้าในอนาคตคุณรู้สึกเสียใจ คุณตีฉันดุฉันได้ แต่อย่าร้องไห้อีกต่อไป” เธอรู้ไหมว่าน้ำตาของเธอมีค่าแค่ไหน ทุกหยดที่ไหลลงมา รู้สึกเหมือนใจฉันตกเลือด

เขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองดูน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความรักอันลึกซึ้ง

เขาเป็นนักเลงหัวไม้ทุกที่ทุกเวลา!

“บอกฉันว่าฉันควรทำอย่างไร” เธอโยนคำถามให้เขา